door Gerke Verthriest
Ontroerd worden. Ik kan me een leven zonder niet voorstellen. Zonsopgangen én zonsondergangen, het ritselen van populierblaadjes, een plakkerige kleuterhand in die van mij… eindeloos zou ik kunnen doorgaan over alles waardoor ik tot tranen toe bewogen kan worden.
Het meest bijzondere is, voor mij, het geraakt worden door een ander mens. Gisteren nog heb ik het mogen ervaren, tijdens een gesprek. Mijn cliënt had foto’s mee. Een paar maar. Meer dan voldoende om te schetsen wat voor iemand de dierbare overledene was. Wat er zo dierbaar aan was.
Er viel een warme stilte. Ik merkte hoe mijn ogen vochtig waren geworden. Ik voelde geen verdriet, wel een golf van liefde. Het was een wonderlijk moment van eenstemmigheid tussen ons. En diep van binnen herkenning van hoe kostbaar en rijk de band tussen mensen kan zijn.
Gerke Verthriest, rouwtherapeut (18 juni 2021)